Amigdalino, ankaŭ konata kiel vitamino B17, estas komponaĵo trovebla en la kernoj de diversaj fruktoj, kiel abrikotoj, amaraj migdaloj kaj persikaj kernoj. Ĝi estis studita pro siaj eblaj efikoj al kancertraktado, sed ĝia efikeco kaj sekureco restas kontestataj. Amigdalino estas metaboligata en la korpo por liberigi hidrogenan cianidon, kiu supozeble havas citotoksajn ecojn. Kelkaj studoj sugestis, ke amigdalino povus havi kontraŭkancerajn efikojn per selektema celado kaj mortigado de kanceraj ĉeloj. Tamen, multaj aliaj studoj ne sukcesis montri ĝian efikecon, kaj ekzistas limigita science rigora evidenteco por subteni ĝian uzon kiel memstara kancertraktado. Indas rimarki, ke la uzo de amigdalino kiel kancertraktado estas konsiderata kontestata kaj ne estas subtenata de medicinaj fakuloj. Ĝi ne estas aprobita de reguligaj agentejoj kiel la Usona Administracio pri Nutraĵoj kaj Medikamentoj (FDA). Krome, konsumi grandajn kvantojn da amigdalino povas esti toksa kaj eĉ mortiga pro la liberigo de cianido en la korpo. Pro tio, estas forte rekomendinde eviti konsumi amigdalin-riĉajn produktojn aŭ uzi amigdalinajn suplementojn por mem-traktado de kancero aŭ ajna alia malsano sen la gvido kaj superrigardo de kvalifikita sanprofesiulo.
Tradicia medicino: Certaj tradiciaj medicinaj sistemoj, kiel ekzemple tradicia ĉina medicino, uzis amigdalinon pro ĝiaj laŭditaj kuracaj ecoj. Ĝi estis uzata por spiraj malsanoj, tuso, kaj kiel ĝenerala santoniko. Tamen, ekzistas limigita scienca evidenteco por subteni ĉi tiujn uzojn. Analgeziaj ecoj: Oni sugestis, ke amigdalino havas analgeziajn (dolor-malpezigajn) ecojn kaj estis uzata por dolor-traktado en tradicia medicino. Denove, plia esplorado estas necesa por validigi ĉi tiujn asertojn. Gravas emfazi, ke la uzo de amigdalino kiel kancer-traktado aŭ por iu ajn alia sanstato ne estas rekomendinda sen konsulti kvalifikitan sanprofesiulon. Memtraktado per amigdalino povas esti danĝera pro la ebla liberigo de cianido en la korpo.